Het thema van de Huishoudbeurs van dit jaar was ‘liefde & lust’. Dat is uiteraard een thema dat schreeuwt om erotiek en fantasie! In samenwerking met het tijdschrift Mijn Geheim trokken wij met Bolleke naar de Huishoudbeurs om de erotische fantasieën aldaar te verzamelen.

Om 10:00 stap ik de trein uit bij de RAI en kom in een soort polonaise van vrouwen  – al dan niet met kinderwagens -, trolleys, lege koffers en hysterie terecht waar de carnaval van het afgelopen weekend niets bij is. Na met zijn allen tegelijk door de OV-poortjes te zijn geperst zet onze optocht zich voort naar de beurs. De eerste gratis samples snoepjes, koekjes en drankjes vliegen ons al om de oren. Er gonst een enthousiasme, een soort vrijheid, door onze stoet. Yes, denk ik, deze dames hebben er zin in vandaag!

Eenmaal binnengekomen bij de RAI tref ik ons Bolleke aan in een soort oase van rust, bij een chill-out zone. Naast Bolleke dragen dichters hun erotische werken voor, worden bezoekers uitgedaagd hun eigen erotische fantasie neer te pennen, en kunnen ze de nieuwste speeltjes van de collectie van Christine Le Duc uitproberen. Aan de andere kant van Bolleke is een groot eetplein en het hoofdpodium van de beurs, alwaar om 11:00 de zeer erotische WC-quiz aanvangt en je een jaar lang wc papier kunt winnen. Onze dichtende buren waarschuwen ons direct – ze leren mij het woord ‘erofobia’. Een woord dat de hele dag zeer van toepassing blijkt. Erotiek past moeilijk in de trolleys.

Vol goede moed starten we ons Bolleke op en starten we met het aanspreken van de bezoekers. Welke fantasieën sluimeren hier allemaal? En wie durft het aan om zich 10 minuten in onze caravan terug te trekken met een interviewer om te spreken over de fantasie? Al vrij snel merken we dat het toch een enorme drempel is om hierover te spreken.

De eerste vrouw van ruime middelbare leeftijd die ik aanspreek noemt mij walgelijk. Recht in mijn gezicht. Het is walgelijk dat ik zo over seks durf te praten. Want mijn generatie is veel te vrij. Spreekt overal maar over, doet alles maar. Walgelijk! Uiteraard ben ik een beetje van mijn apropos, maar niet van mijn stuk gebracht. Want, zeg ik haar, het kan wel zo zijn dat we overal zo groot over spreken, maar dat schreeuwerige, dat vleselijke, staat in de weg van onze intimiteit. Mijn generatie zegt wel veel, maar doet heel weinig, en is bang om zich kwetsbaar op te stellen. En juist daarom is het belangrijk het gesprek over je diepste wensen op te starten. Wat vind ik wel fijn, wat niet, wie ben ik eigenlijk en wat zeggen mijn fantasieën wel of niet over mij? Zo had mevrouw er eigenlijk nog niet naar gekeken. Na excuses, een glimlach, en – jawel!- een heus compliment over het project struinde zij weer verder naar de gratis Mona-toetjes om de hoek.

Ik merk twee vrouwen op die van gepaste afstand ons Bolleke gadeslaan. Geïntrigeerd, geïnteresseerd, maar bang om te dichtbij te komen. Ik stap op hen af, en vertel over het project. “Fantaseren? Nee, dat doe ik al lang niet meer. Vroeger deed ik dat wel heel veel, maar dat is nu een beetje klaar”, zegt dame 1. De andere dame kijkt haar vol ongeloof aan. “Klaar? Ik fantaseer nog elke dag!” Dame 1 licht toe dat ze sinds zij een TIA gehad heeft haar fantasie niet meer zo goed kan aanspreken, en dat ze dat zo ontzettend jammer vindt. Ze zou zo graag weer fantaseren. “Fantaseren over een man die elke dag voor m’n deur zou staan. Ja, ik weet precies welke man dat dan zou moeten zijn. En dan pakt hij me op, zomaar bij de voordeur, tilt me naar boven en gooit me op bed! Of fantaseren over de dingen die hij dan met me zou doen.. Ja ja, ik weet precies wie hij moet zijn en wat hij zou doen”. Vrouw 2 en ik wisselden even een blik uit, en konden toen opgelucht mededelen aan dame 1 dat zij wel degelijk nog fantaseert. Ze deed het hier te plekke, voor ons neus! Soms zijn fantasieën net als dromen. Je hebt ze wel, maar staat er niet zo erg bij stil.

Zo nu en dan vonden we wel degelijk een stoere vrouw die het aandurfde om ons Bolleke te betreden en haar fantasie te delen. Die het belangrijk vond om het gesprek op te starten, die het spannend vond om haar fantasie eens hardop uit te spreken. Maar het merendeel van de bezoekers liep met een ruime bocht om ons heen. Ze keken naar Bolleke, luisterden naar Bolleke, geneerden zich een beetje en vertrokken weer. Nee, de eigen fantasie erkennen en delen was wellicht een stap te ver. De verhalen lezen die in Mijn Geheim geplaatst waren, dát was wel interessant. Anoniem, en stiekem. En ook voor het piemels-vangen stond een zeer lange rij. Plat, en afstandelijk. Toch hebben we rondom Bolleke veel mooie, waardevolle gesprekken gehad, en hopen we dat er veel vrouwen die dag naar huis zijn gegaan met niet alleen een volle trolley, maar ook een vol hoofd vol fantasie en inspiratie..

Auteur: Charlot van der Meer, creatief producent

Partners